ابتکار معلم هممحلهای برای مقابله با تبعات خانهنشینی دانشآموزان | همکلاسی از دور سلام!
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۲۸۷۳۱
همشهری آنلاین_مریم قاسمی: دیگر دانشآموزان نمیتوانند همکلاسی و دوست تازه پیدا کنند و کلاساولیها هم هیچ مفهومی از این واژه در ذهن ندارند. آنها خودشان را این روزها با کلاسهای «شاد» مشغول کردهاند که نه همکلاسی به آن مفهوم در آن وجود دارد و نه اینکه قرار است این دوستیهای مجازی سالهای سال ادامه یابد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در طرح ابتکاری «همکلاسی سلام» دانشآموزان مدرسه فرصت مییابند در یک فضای سالم و دوستانه با یکدیگر در ارتباط باشند و ضمن تبادل نظر در درس و مشق و تکالیف روزانه برای تقویت دوستی و رفاقتها هم تلاش کنند.
«زهرا اصغری» معلم باسابقه اداره آموزش و پرورش منطقه ۱۸، امسال فرصت همراهی با دانشآموزان پایه ششم ابتدایی مدرسه امام جعفر صادق(ع) را پیدا کرده و هر روز در کلاس شاد با شاگردان دیدار میکند. او چندین طرح خلاقانه در سال تحصیلی جدید که با کرونا همراه شده، اجرا کرده است. تشویق بچهها به شرکت در کنفرانسها و سخنرانیهای درسی، اجرای آزمایشهای علمی درس علوم تجربی، راهاندازی کارگاه تفکر خلاق و داستاننویسی، مسابقه کتابخوانی، آشپزی، مسابقه کتابخوانی از جمله این برنامههاست.
وی درباره اجرای طرح «همکلاسی سلام» در مدرسه امام جعفر صادق(ع) میگوید: «هدفم از اجرای این طرح این بود که بچهها بتوانند در یک فضای سالم با دوستان همسن و سال خود تبادل نظر و گفتوگو کرده و دلتنگیهایشان را کمتر کنند. تجربه این مدت نشان داده که این فضا باعث تقویت بنیه علمی دانشآموزان شده است و حتی دانشآموزان ضعیفتر با کمک همکلاسیشان وضع درسی خود را ارتقا دادهاند.» اصغری میگوید: «نباید گذاشت بحران کرونا واژه همکلاسی را از ذهن بچهها دور کند. برای همین در طول روز ساعتی را به دورهمی مجازی دانشآموزان اختصاص دادهایم تا آنها از این طریق با یکدیگر ارتباط داشته باشند و بهطور عملی معنای همکاری، دوستی، رفاقت و محبت را یاد بگیرند.»
برگزاری کلاسهای درس در صفحه مجازی با عنوان برنامه «شاد» برای آموزش و پرورش تجربه تازهای بود تا در شرایط بحرانی این نهاد را وارد چالش جدی کند تا خودش را محک بزند، اما در آن سوی صفحه مجازی، این والدین و دانشآموزان بودند که با شرایط تازهای مواجه میشدند که هیچ تجربهای از آن نداشتند.
«سهیلا سائلی سیس» از بانوان ساکن شهرک صاحبالزمان(عج) است که در اینباره به نکاتی اشاره میکند: «سالها قبل که بچهها مدرسه میرفتند نظم و انضباط بیشتری در کارشان دیده میشد، مثلاً صبح زود بیدار میشدند و دست ورویشان را میشستند، با روپوش تمیز و اتو کشیده و سر و وضع مناسب راهی مدرسه میشدند، اما اکنون چنین نظم و انضباطی دیده نمیشود و دانشآموزان انگار درس و مشق را جدی نمیگیرند.» این بانوی هممحلهای میگوید: «از زمانی که مدرسهها تعطیل شده، پسرهای من با دوستان خود ارتباطی ندارند. زودرنج و حساس شدهاند. البته تا اندازهای حق دارند، چراکه دیگر نمیتوانند با بچههای همسن خود بازی و انرژیشان را تخلیه کنند.
چند ماه است که جز تماشای برنامههای تلویزیون و شرکت در برنامههای شاد کار دیگری ندارند و این مسأله باعث شده خلق و خوی آنها تغییر کند و مثل گذشته شاداب نباشند.»
امان از خانههای کوچکوالدین همیشه نگران وضعیت تحصیلی فرزندان خود هستند، اما باید قبول کرد که با آمدن کرونا دردسرهای آنها به مراتب بیشتر شده است. «طاهره قاسمی» از شهروندان ساکن در محله صادقیه با بیان اینکه در ۹ ماه گذشته استرس و نگرانی پای ثابت زندگی خانوادهشان بوده، میگوید: «با اینکه ۳ ماه از سال تحصیلی جدید گذشته و به ظاهر بچهها در برنامه شاد درس میخوانند، اما مدام نگرانم که مبادا این شیوه درس خواندن در آینده به وضعیت تحصیلی آنها لطمه جدی بزند و بچهها نتوانند با بنیه علمی قوی وارد پایه تحصیلی بالاتر شوند.»
او درباره مشکلات دیگری که با آنها دست به گریبان است، چنین میگوید: «خانوادههایی که ۲ یا ۳ دانشآموز در خانه دارند به خوبی میتوانند شرایط مرا درک کنند. فضای اغلب خانهها کوچک است و استفاده همزمان بچهها از برنامه شاد دردسر زیادی دارد. سرعت پایین اینترنت و قطع و وصل شدن آن هم از مسائلی است که دانشآموزان در طول روز با آن مواجهاندو موجب کلافگی و سردرگمی آنها میشود.»
«اسماعیل خورشیدی» از ساکنان محله ۱۷ شهریور دارای ۲ فرزند دانشآموز است، یکی ابتدایی و دیگری دبیرستانی. از زمانی که مدارس تعطیل شده و بچهها در فضای مجازی درس میخوانند، جز انجام امور روزانهشان، بخشی از اوقات خود را صرف رسیدگی به درس و تکلیف آنها میکند تا مبادا دچار افت تحصیلی شوند و از دوستان خود عقب بمانند. او انتقادهایی هم از برنامه «شاد» مدارس دارد که میخواهد به گوش مسئولان برسد.
خورشیدی و همسرش که از نزدیک شاهد فعالیت فرزندانشان در این کلاس مجازی بودهاند، به قوانین و مقررات سخت این کلاسها اشاره میکند و میگوید: «متأسفانه بارها شاهد بودهام که اگر دانشآموزی خارج از نوبت پاسخ سؤالی را بدهد یا به هر دلیلی متنی اشتباه ارسال کند با واکنش تند معلم مواجه میشود و حتی آنها را تهدید به اخراج یا حذف از کلاس میکند. به نظر من این نوع رفتارها در روحیه بچهها تأثیر منفی میگذارد.»
او عقیده دارد که باید شرایط و اقتضای سن و سال دانشآموزان را درک کنیم و به آنها حق دهیم که گاهی هم اشتباه یا شیطنت کنند. کلاس و برنامه شاد همانطور که از اسمش پیداست، باید شاد و باطراوت باشد و دانشآموزان بتوانند در آن به راحتی ابراز عقیده کنند و مانند کلاسهای درس قبل از بحران کرونا پویا و فعال باشند.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس آموزش از راه دور همشهری محله شادی مدرسه و مدارس اینترنت دانش آموزان کلاس ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۲۸۷۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسخهپیچی و ممنوعیتهای عجیب به سبک دهه ۶۰ در مدارس دخترانه | دانشآموزان را لجباز نکنید!
روزنامه هم میهن در گزارشی به قلم شادی مکی به سختگیریهایی که در برخی مدارس میشود پرداخت و همچنین رفتار مدیران و معاونان را در این مدارس مورد بررسی قرار داد: در مدارس چه میگذرد؟ مدیران، مشاوران و معاونان چگونه با دانشآموزان تعامل میکنند؟ اینها پرسشهای مهمی است که دانشآموزان، مدیران و کارشناسان آموزشی به آن پاسخ میدهند. دانشآموزان میگویند که هنوز کیفهایشان را برای پیدا کردن سیگار، آینه، لوازم آرایش و گوشیهای تلفنهمراه میگردند و در این پروسه فشار زیادی به آنها وارد میشود. هنوز اندازه و رنگ موی دانشآموزان دختر در کانون توجه است. هنوز رفتوآمدها کنترل میشود. با پسران رفتارهای نادرست میشود، برایشان جلسههای توجیهی برگزار میکنند و در این وضعیت دانشآموزان متولد دهههای ۸۰ و ۹۰ که زیربار مدرسهداری با سختگیریهای دهه ۶۰ نمیروند، لجبازتر شدهاند.
کارشناسان آموزشی میگویند که با نسخههای قدیمی و تاریخ انقضا گذشته نمیشود با این دانشآموزان تعامل کرد. به گفته این کارشناسان، هنجارهای نوجوانان امروز بهتبع تحولات رخداده در جهان و در کشور تغییر کرده است. رفتارهایی مانند بازرسی کیفها که نسلهای دهههای ۵۰ و ۶۰ هم با آن سر ناسازگاری داشتند، امروز نمیتواند راهی برای تعامل با نوجوانان باشد. تنها نتیجه این رفتارها، احساس انزجار و تنفر نسبت به ارزشها و قوانین است. کارشناسان میگویند که نسل جدید، زور و اجبار را نمیپذیرد و برای پذیرش یک مسئله ابتدا باید اقناع شود و بعد از آن حق انتخاب داشته باشد.
هنوز «آینه» ممنوع است
دانشآموزان مقطع متوسطه گلایه فراوان دارند؛ گلایه آنها از برخوردهای سلیقهای است. کیانا یکی از دانشآموزان کلاس نهم است که میگوید: «مسئولان مدرسه، اول سال تحصیلی برای بچهها جلسهای برگزار کردند و درباره همین مسائل با ما حرف زدند. آنها گفتند اگر بچهها پیرسینگ یا هر وسیله دیگری که با استایل دانشآموزی تطابق ندارد، همراهشان دارند محترمانه تحویل دهند. اما کسی اینکار را نکرد.
درحالحاضر وقتی مسئولان مدرسه چنین وسائلی را دست بچهها ببینند با بیاحترامی، خشونت و استفاده از الفاظ رکیک میگیرند. گاهی هم خانوادهها را صدا میکنند. بچهها هم وقتی این رفتارها را میبینند بیشتر لجبازی میکنند.»
کیانا میگوید که فضای مدرسه شاد نیست؛ هیچ اقدامی از سوی مسئولان مدرسه برای شاد کردن فضا صورت نمیگیرد و حتی گاهی به آنها فشار وارد میکنند: «مثلاً ما را مجبور میکنند در بعضی از جشنوارههای مناسبتی شرکت کنیم که این موضوع ما را آزار میدهد. چرا باید برخلاف خواستهمان در جشنواره، جشن و مناسبتی مشارکت کنیم. درحالیکه در مسائل مهمتر به خواستههای ما توجه نمیکنند.»
او ادامه میدهد: «مثلاً ما بهعنوان دانشآموزان پایه نهم که در مقطع حساسی هستیم و امتحان نهایی داریم، نیمی از سال بهدلیل بارداری یا حوادثی که برای معلمانمان رخ داد، کلاس نداشتیم و وقتی به این موضوع اعتراض کردیم و درخواست دادیم تا معلم جایگزین برایمان بگذارند، اصلاً به خواستهمان توجه نکردند. همه اینها درحالیاست که توجه به مدل موی دانشآموزان یا همراه داشتن انگشتر و گردنبند و آینه، برای آنها مهمتر از تشکیل کلاس و داشتن معلم است.»
محمد، دانشآموز کلاس دهم است و میگوید که رفتار مسئولان مدرسه با آنها خوب نیست. گاهی کیف بچهها را میگردند تا شاید گوشی پیدا کنند، اما این کارها نتیجه معکوس دارد. کیف دانشآموزان حریم شخصی آنهاست. او درباره علت لجبازی بچهها با مدیر و مسئولان مدرسه میگوید: «گاهی برای سادهترین مسائل به آنها ناسزا میگویند و توهین میکنند. این کارها باعث لجبازی دانشآموزان میشود.»
تکرار سختگیری دهههای قبل
حالا در کنار ماجرای کشیدن سیگارهای الکترونیک و برخورد مسئولان مدرسه، گشتن و بازرسی کیف دانشآموز در مدرسه که در دهههای گذشته هم رایج بود، آیا میتواند راهکاری مناسب برای برخورد با دانشآموزان و حفاظت از آنها باشد؟ سوالی که تیموریان به آن پاسخ میدهد: «این رفتارها جز ایجاد تنفر و انزجار، نتیجهی دیگری ندارد. کیف دانشآموز حریم شخصی اوست؛ اتفاقی که برای نسلهای دهه ۵۰ و ۶۰ افتاد و آنزمان هم مورد اعتراض بچهها بود، چرا باید تکرار شود. به نظر میرسد نیاز به یک آموزش همگانی برای تعامل با نسل نوجوان داریم. بهجای بازرسی بچهها و ایجاد اضطراب و خشم در آنها باید فرهنگسازی کرد، باید زیربنای تربیتی جامعه و بعد مدارس را درست کرد، سپس سراغ دانشآموز رفت.»
این جامعهشناس معتقد است که امروز هزاران مسئله مهمتر از موضوع حجاب در جامعه وجود دارد: «فرهنگسازی با زور و خشونت انجام نمیشود. این نسل متفاوت از نسلهای گذشته فکر میکند و هنجارهایش در بسیاری از موارد تغییر کرده است. با زور و فشار نمیتوان مسئلهای را به او تفهیم کرد.»
این کارشناس آموزشی تاکید میکند که ساختار اجتماعی و سیاسی روی جامعه تاثیرگذار است و بخشی از والدین هنوز از ساختار سیاسی و اجتماعی تاثیر میپذیرند بههمیندلیل نسل جوان نه والدین خود را قبول دارد و نه ساختار سیاسی، مذهبی و اعتقادی را: «وقتی دانشآموزان نمیتوانند توسط والدین، ساختار خانواده و مدرسه ارضای روحی و روانی شوند، به فضاهایی مراجعه میکند که ساختارهای اشتباه و ناامنی برایشان دارد.»